Eilandjes, ankeren, en natuurlijk vissen
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
06 Augustus 2014 | Noorwegen, Lillesand
Na een regenachtig dagje extra in Mandal waar wij ontdekten dat bibliotheken prima plekken zijn om op regenachtige dagen te zijn, aangezien er grote kantines zijn waar niets kapot kan bij het rondrennen, de koffie te betalen is, en er een prima internet verbinding is. Vonden wij het dus tijd om een andere omgeving op te zoeken, met windkracht 1 dobberden wij dus naar een nieuw ankerplekje 5 kilometer verderop. Geen vis gevangen, maar dat bleek later te komen doordat wij verroeste haakjes hadden, die er dus afvielen als je iets (kan ook waterplanten zijn) beet had. Het ankerplekje was idyliisch, zoals je je het voorstelt. Een baaitje, met nog 1 ander zeilbootje. 's Avonds een verkenningstochtje in het bijbootje, even gezwommen, en in de verte zie je zeeschepen langsstomen, dus ja, het is nog steeds echt zee. Dat voelt niet zo, omdat je tussen die kleine rotsjes door laveert. Een soort Loosdrecht op Zee.
Volgende dag perfecte zeildag. Langs de voor de Noorse koninklijke familie bijzondere baai, aangezien daar Olav de eerste zijn heil vond toen hij achterna gezeten werd, tussen een soort rotsspleet waar je tussendoor kon zeilen.
Menno heeft tijdens het varen zijn boot-bak-kunst verfijnd, met als resultaat een heerlijk geurend goed gerezen brood. We worden steeds zelfvoorzienender... Nu nog een vis.
Wij zijn door gevaren richting Kristiansand waar wij in die buurt op het eiland Stokken aangelegd hebben. Fantastische plek om meerdere redenen. Allereerst heeft Froukje ons deze vakantie geleerd dat zij wel de stokken (botten) van een kip lust (lekker kluiven), maar niet de stok (pit) van een perzik ( die gooien we in het water). Grappig dus dat wenop Stokken terecht kwamen. Ten tweede was er een zwemstrandje, een plek om krabben te vangen, een speelbos etc. Echt vakantie eiland. Maar op steenworp afstand van een pizeeria met het bijbootje... En die noren eten heel gezellig pizza: 1 hele grote pizza voor de hele familie, dus dat was feest.
's Avonds heeft Menno zijn allerlaatste vispoging gedaan met het bijbootje, en tot de conclusie gekomen dat er echt nieuwe haken moeten komen.
Volgende dag eerst 's ochtends nieuwe haken gekocht met het bijbootje, en vervolgens hebben Froukje en Hidde de hele ochtend lekker in hun blootje in het water gespeeld. Dat was feest, terwijl wij heerlijk koffie met koekjes hadden en met onze voeten in het water hingen. Bijna een subtropisch beeld, alleen dan 10 graden koeler. 's Middag had ik een mooi tochtje tussen de rotsen uitgestippeld op de digitale kaart, die hier onmisbaar blijkt om niet per ongeluk een onderwater rotsje te raken.. Kindjes uitgeput in bed, en wij effe snel varen. Te snel weg, dus binnen 5 minuten een emmer en een kussentje overboord, en teveel zeil op.tsja, dat is weer eens als vanouds. De tocht was fantastisch, maar ook hier voeren we weer eens met heel veel knopen rakelings langs allerlei ondieptes. Bij een gijp trokken we per ongeluk een scepterpaaltje stuk (paaltje vande reling) en bij het neerlaten van eht grootzeil brak er een karretje. Het laatste stuk hebben we niet gemotord, maar ons laten voortblazen door de wind door een hele lange fjord. We voeren nog steeds 3 knopen znder zeil, en zonder motor. Wel mooi snelheidje omte vissen leek ons. Dus nieuwe haakjes uit, maar Menno ving niets. Ik heb de lijn wat langer gemaakt, en binnen vijfminuten was het raak. Zouden we dan eindelijk makreel hebben?? Er werd behoorlijk aan de lijn getrokken. Menno trekt de lijn binnen, en hebben we toch een gigantisch grote vis aan het laatste haakje... Wat nu? Geen emmer, tegroot om aan boord te trekken en zijn kop af te zagen. Soort paniek, want nog steeds varen we door zupersmal water, waar je niet even een stuurfoutje kunt maken... Ik heb Menno de lierhandle gegeven, en met een paar ferme klappen was het beest dood. Oh, jee, wat nu? Je kunt zo'n beest moeilijk op het zwemplateau laten liggen. Hij is wel 60 cm (echt waar, later opgemeten), dus hij heeft de rest van de reis in de plastic speelgoedbak (zonder speelgoed) mrt zeeater door moeten brengen. Aangekomen in de haven heeft de buurman ons uit de brand geholpen. Wij weten namelijk niet hoe je een vis barbcueklaar maakt. Het blijkt een Pollak te zijn (witte koolvis) en volgens de Noren een echte delicatesse. Gevuld met knoflook, tomaatjes en kruiden is hij lekker, maar geen delicatesse. Maar wel zoals beloofd: onze eerste zelf gevangen vis, meer dan genoeg voor de hele familie. Alle acties die dag kostte. Zoveel adrenaline dat we daar in Lillesand de volgende dag van bij hebben moeten komen. Morgen laatste dagje in Noorwegen, want dan gaan we oversteken naar Denemarken. Wordt vervolgd.
Volgende dag perfecte zeildag. Langs de voor de Noorse koninklijke familie bijzondere baai, aangezien daar Olav de eerste zijn heil vond toen hij achterna gezeten werd, tussen een soort rotsspleet waar je tussendoor kon zeilen.
Menno heeft tijdens het varen zijn boot-bak-kunst verfijnd, met als resultaat een heerlijk geurend goed gerezen brood. We worden steeds zelfvoorzienender... Nu nog een vis.
Wij zijn door gevaren richting Kristiansand waar wij in die buurt op het eiland Stokken aangelegd hebben. Fantastische plek om meerdere redenen. Allereerst heeft Froukje ons deze vakantie geleerd dat zij wel de stokken (botten) van een kip lust (lekker kluiven), maar niet de stok (pit) van een perzik ( die gooien we in het water). Grappig dus dat wenop Stokken terecht kwamen. Ten tweede was er een zwemstrandje, een plek om krabben te vangen, een speelbos etc. Echt vakantie eiland. Maar op steenworp afstand van een pizeeria met het bijbootje... En die noren eten heel gezellig pizza: 1 hele grote pizza voor de hele familie, dus dat was feest.
's Avonds heeft Menno zijn allerlaatste vispoging gedaan met het bijbootje, en tot de conclusie gekomen dat er echt nieuwe haken moeten komen.
Volgende dag eerst 's ochtends nieuwe haken gekocht met het bijbootje, en vervolgens hebben Froukje en Hidde de hele ochtend lekker in hun blootje in het water gespeeld. Dat was feest, terwijl wij heerlijk koffie met koekjes hadden en met onze voeten in het water hingen. Bijna een subtropisch beeld, alleen dan 10 graden koeler. 's Middag had ik een mooi tochtje tussen de rotsen uitgestippeld op de digitale kaart, die hier onmisbaar blijkt om niet per ongeluk een onderwater rotsje te raken.. Kindjes uitgeput in bed, en wij effe snel varen. Te snel weg, dus binnen 5 minuten een emmer en een kussentje overboord, en teveel zeil op.tsja, dat is weer eens als vanouds. De tocht was fantastisch, maar ook hier voeren we weer eens met heel veel knopen rakelings langs allerlei ondieptes. Bij een gijp trokken we per ongeluk een scepterpaaltje stuk (paaltje vande reling) en bij het neerlaten van eht grootzeil brak er een karretje. Het laatste stuk hebben we niet gemotord, maar ons laten voortblazen door de wind door een hele lange fjord. We voeren nog steeds 3 knopen znder zeil, en zonder motor. Wel mooi snelheidje omte vissen leek ons. Dus nieuwe haakjes uit, maar Menno ving niets. Ik heb de lijn wat langer gemaakt, en binnen vijfminuten was het raak. Zouden we dan eindelijk makreel hebben?? Er werd behoorlijk aan de lijn getrokken. Menno trekt de lijn binnen, en hebben we toch een gigantisch grote vis aan het laatste haakje... Wat nu? Geen emmer, tegroot om aan boord te trekken en zijn kop af te zagen. Soort paniek, want nog steeds varen we door zupersmal water, waar je niet even een stuurfoutje kunt maken... Ik heb Menno de lierhandle gegeven, en met een paar ferme klappen was het beest dood. Oh, jee, wat nu? Je kunt zo'n beest moeilijk op het zwemplateau laten liggen. Hij is wel 60 cm (echt waar, later opgemeten), dus hij heeft de rest van de reis in de plastic speelgoedbak (zonder speelgoed) mrt zeeater door moeten brengen. Aangekomen in de haven heeft de buurman ons uit de brand geholpen. Wij weten namelijk niet hoe je een vis barbcueklaar maakt. Het blijkt een Pollak te zijn (witte koolvis) en volgens de Noren een echte delicatesse. Gevuld met knoflook, tomaatjes en kruiden is hij lekker, maar geen delicatesse. Maar wel zoals beloofd: onze eerste zelf gevangen vis, meer dan genoeg voor de hele familie. Alle acties die dag kostte. Zoveel adrenaline dat we daar in Lillesand de volgende dag van bij hebben moeten komen. Morgen laatste dagje in Noorwegen, want dan gaan we oversteken naar Denemarken. Wordt vervolgd.
-
06 Augustus 2014 - 22:10
Marjolij:
Wat super, jullie eerste vis! Moet echt een heel leuk gevoel zijn... Wat een avonturen weer. Wel voorzichtig blijven doen he?! Ik zie jullie graag heelhuids terug :-)
XXX -
07 Augustus 2014 - 08:51
Petra Aipassa:
Klinkt leuk, spannend maar ook gezellig! En wat schrijf je op een leuke manier je blogs.
groeten, Petra -
07 Augustus 2014 - 11:42
Jenne:
Bedankt voor de update Annemiek, ik kwam hem tegen in mijn spam box waar ik bijna nooit in kijk. Mazzel dus! Leuk om te lezen :)
Groetjes,
Jenne -
07 Augustus 2014 - 22:42
Willem:
Je hebt potjeslatijn, priesterlatijn en ja... ook visserslatijn. Gelukkig kan Menno goed karretjes repareren. Trouwens, mijnscheepje heeft vanaf gisteren weer zout water onder de kiel. En vandaag weer proefgevaren. Als de brandweer!
Veel plezier in t Kattegat!
Willem -
15 Augustus 2014 - 10:43
Willem:
Hoe ist met jullie? Dikke Bertha zit zeker behoorlijk in de weg? -
17 Augustus 2014 - 10:15
Roel:
mooie verhalen....:-))...leuk...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
