Vaarwel Noorwegen, dag winderig Denemarken

Nadat we een dagje bijgekomen zijn in Lillesand van onze avontuurlijke dag ervoor, de was hebben gedaan en Menno de klussenlijst weer wat ingekort heeft, is het tijd geworden voor onze laatste dag in Noorwegen. We varen op ons gemakje richting poëtenstad Grimstad, nadat we de Nederlandse buurman in Lillesand uitgebreid gesproken hebben over zijn plannen om solo een rondje Atlantic (of langer) te doen. Wij hebben het weer eens goed bestudeerd, en gezien dat alleen vrijdag een rustige dag is met wind in de rug. De dagen / weken erna geven veel wind en de verkeerde kant op. In Grimstad komen we een jong Nederlands stel tegen, die met hun zelfgebouwde boot, ook eens lid zijn van dezelfde zeilvereniging. De wereld is klein…
’s Ochtends om 7.00 varen we op de motor richting Denemarken. Dag Noorwegen, je was een mooi land, misschien komen we nog wel weer eens terug… Vanaf 10.00 kunnen we de zeilen erbij zetten, en een uurtje later kan de motor uit, en varen we zelfs een tijdje met 7 knopen richting nieuw avontuur. Rustig tochtje tot vlak voor Skagen. Daar zeilt de ene na de andere cargo carrier het hoekje om richting Verweggistan. Wat varen die boten hard zeg. Gelukkig doet onze Ais het inmiddels ook op de computer, en dan kun je met één muisklik zien wat het voor boot is, op welke afstand hij je minimaal voorbij gaat, en wat zijn koers en vaart is. Vroeger was je dus al die boten aan het peilen, moest je dat allemaal op papier bijhouden, en moest je ook nog gewoon sturen. Wat hebben wij het dan makkelijk. ’s Avonds moeten die kleintjes echt even de energie eruit rennen, nadat we ongeveer 12 uur achter elkaar gevaren hebben.
Volgende dag is er storm voorspeld, dus blijven wij even lekker liggen in Skagen: cappuccino’s drinken op het terras, dan even op de boot de storm over ons heen laten komen al kleiend, kleurend, en kinderliedjes luisterend. 40 knopen wind, als ik me niet vergis. Volgned mij is dat windkracht 8. Best hard, en helaas blijft de wind hard, dus even flink opschieten naar het zuiden van Denemarken alwaar we dan gewoon weer eilandhoppend verder vakantie kunnen vieren zit er even niet in. We maken kleine tochtjes van max 15 mijl, en blijven zo af en toe een dagje liggen: van Skagen naar vogeleiland Hirsholmene, naar vakantie eiland Laeso (2 daagjes), dan weer naar Saeby. Dan is het inmiddels donderdag, en vinden we dat we toch echt eens wat meer op moeten schieten, dus proberen we al kruisend tegen een zuidwesterwind van 5-6 naar het zuiden te komen. Resultaat: kindjes moe, Menno moe en zeeziek binnen, Annemiek gefrustreerd, want we komen niet vooruit en uiteindelijk wel 8 mijl lager uitgekomen in een plaatsje waar we eigenlijk niet passen. Hoezo niet passen? Nou, letterlijk niet passen. Het kanaal ernaar toe is 8 meter breed, en 1,5 meter diep. Gigantische golven en een andere boot die op het wad naast het kanaal gestrand is. Maar… het is gelukt. Er was niets, maar wel fantastische luchten en een reden om onze doelstellingen toch maar bij te stellen. En alsof dat dan zo moet zijn, draaide vrijdag de wind opeens, waardoor we met 6,5 knoop richting zuiden vlogen. Eindelijk mijlen maken, 40 in 6,5 uur om precies te zijn. Kijk dat schiet lekker op. Froukje weet inmiddels wat ze het leukste vindt op de boot: lekker binnen zitten met giraffe en hem proberen met linten een zwemvest aan te trekken. Hidde weet vaak van enthousiasme niet waar hij het moet zoeken, dus klimt hij als een gek van binnen naar buiten, glijdt hij over de voorramen naar beneden als een soort glijbaan, draait aan de lierhendels alsof zijn leven ervan af hangt, en likt ondertussen de chocoladepasta van zijn boterham af in plaats van gewoon boterhammen te eten. En dat dan het liefst allemaal tegelijk.
Wij genieten van de momenten dat iedereen in diepe rust slaapt, en er even tijd is voor een gesprek.