Met een zeilboot naar 190 meter boven zeeniveau
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
24 Oktober 2016 | Frankrijk, Carcassonne
Vanaf Agen tuffen we rustig verder. Het motoren begint te wennen, en als we maar lekker buiten kunnen zijn, heeft het ook wel iets rustgevends. De boot ligt recht, ’s nachts is het superstil, en we kunnen stoppen waar we willen. Varen we gewoon richting de zijkant, en lopen we vanzelf vast. Stel je bij de kanalen zoiets voor als onze eigen Broekervaart, maar dan 400 kilometer lang en met af en toe mooie vergezichten over wijnvelden, bergen en mooie middeleeuwse dorpjes. Ik fiets veel met Froukje en Hidde langs de kant. Froukje zonder zijwielen, en Hidde op zijn loopfiets. Gaat erg goed. En dan mogen zij op de knoppen van de sluis drukken, en kan ik mooi een touwtje aanpakken van Menno.
Die sluizen is wel hard werken. Elke 4 kilometer ligt er wel een. Dus dat schiet niet heel erg op. Maar is ook wel erg leuk. Het is niet saai kanaal-varen, maar continu bezig. Ben blij dat ik borstvoeding aan het afbouwen ben, zodat ook Froukje Bauke een fles kan geven. Anders hadden we helemaal geen tijd om al die sluizen door te varen. En Froukje vindt het fantastisch. Bauke lacht naar haar, en kletst tegen haar aan, dus groot feest.
Het begint hier langzaam een soort warme herfst te worden: de bomen hebben mooie kleuren, en verliezen langzaam hun bladeren, en we vinden onderweg kastanjes. Tegelijkertijd is de temperatuur hier nog steeds rond de 19-20 graden. Met een zonnetje erbij hebben wij heerlijke dagen.
Ik begin de tel kwijt te raken van hoeveel dagen we op het kanaal zitten, maar de dagen rijgen zich aaneen: ’s ochtends rond een uur of 9 weg, Bauke in de maxi cosi, en Froukje en Hidde spelen met de lego, knutselen of spelen fantasiespellen. Tegen een uur of half elf eten we fruit, en om 12.30 gaan de sluiswachters eten, en draait de sluis niet. Dus eten wij dan ook warm, en bereiden de fietsjes voor voor een tochtje. ’s Middags gaat Hidde vaak na het fietsen slapen, en knutsel ik met Froukje, leer ik haar letters, knopen of lees een boekje. Vanaf 18.00 draaien de sluizen niet meer, dus eten wij brood en soep, en tegen een uur of 20.00 liggen alle kinderen te slapen. Tijd voor een glaasje wijn (mag ook weer, nu ik niet meer zwanger ben, en geen borstvoeding meer geef).
In Toulouse zijn we bijna halverwege en gaat het Canal de Garonne over in het Canal de Midi. We bezoeken Toulouse, dat voor mij erg leuk is om dat dit de stad is die ik met Tilly 20 jaar geleden heb bezocht, omdat zij daar een jaar ging studeren. Af en toe een flard van herkenning. WE doen hier ook onze huiselijke zaken: wassen, water tanken, benzine tanken etc. En varen dan weer door, omdat we uiteindelijk niet heel erg van grote steden houden.
Het Canal du Midi is 300 jaar oud, en de sluizen zijn hier niet rechthoekig maar eivormig. Daarnaast zijn ze grotendeels. Dit geeft een heel ander sfeertje, aangezien er op elke sluis dus een nieuw meneertje of mevrouwtje staat. Sommige sluiswachtershuizen wachten op een nieuwe bestemming. Daar mag je een projectplan voor indienen, en dan kun je bijvoorbeeld een restaurantje beginnen.
Van Toulouse varen we naar Carcassonne, bezoeken daar de middeleeuwse burcht. Hidde vindt het prachtig. De tijd van ridders en jonkvrouwen komt helemaal tot leven. En op de boot houden we ons bezig met het vangen van bladeren met het visnet vanaf de steiger, en het aan elkaar plakken van gevonden stokken, zodat we een hele lange stok krijgen ‘en dan kunnen we God aanraken’. Hidde wil elke kerk/kathedraal binnen en daar worden natuurlijk vragen gesteld over het geheel. Die probeer ik zo goed en kwaad te beantwoorden, en ik heb blijkbaar een keer gezegd dat God heel hoog in de wolken zit. Want ja, waar zit hij anders? Verder weet Hidde inmiddels wat een biechthokje is, en vindt Froukje de glas-in-lood ramen heel mooi. In de kerk van Carcassonne was er zelfs een a-capella kwartet uit Rusland aan het zingen. Erg mooi.
17 sluizen na Toulouse hebben we de sluis Ocean bereikt. Dat is het hoogste punt: 190 meter. Vanaf dat moment schutten we niet meer omhoog, maar omlaag. Sluis 18 heet dan ook, heel toepasselijk: Mediterrane. Het omlaag schutten betekent dat we in een leeglopende bak water zitten in plaats van een volstorende bak water. Dat gaat veel rustiger, minder watergeweld, en geen geklim op sluismuren etc. Je zou denken dat het dus meer opschiet, maar het tegendeel is waar, want de omgeving is mooier, de stadjes pittoresker aan het Canal du Midi, waardoor we meer tijd nemen om daarvan te genieten.
Wel hebben we inmiddels vernomen, dat de sluizen niet meer schutten vanaf 1 november, dus enige haast is geboden;-))
Nog 100 kilometer te gaan en nog 15 sluizen, dus dat redden we wel. Zodra we weer in zout water liggen, hoor je weer van ons.
Die sluizen is wel hard werken. Elke 4 kilometer ligt er wel een. Dus dat schiet niet heel erg op. Maar is ook wel erg leuk. Het is niet saai kanaal-varen, maar continu bezig. Ben blij dat ik borstvoeding aan het afbouwen ben, zodat ook Froukje Bauke een fles kan geven. Anders hadden we helemaal geen tijd om al die sluizen door te varen. En Froukje vindt het fantastisch. Bauke lacht naar haar, en kletst tegen haar aan, dus groot feest.
Het begint hier langzaam een soort warme herfst te worden: de bomen hebben mooie kleuren, en verliezen langzaam hun bladeren, en we vinden onderweg kastanjes. Tegelijkertijd is de temperatuur hier nog steeds rond de 19-20 graden. Met een zonnetje erbij hebben wij heerlijke dagen.
Ik begin de tel kwijt te raken van hoeveel dagen we op het kanaal zitten, maar de dagen rijgen zich aaneen: ’s ochtends rond een uur of 9 weg, Bauke in de maxi cosi, en Froukje en Hidde spelen met de lego, knutselen of spelen fantasiespellen. Tegen een uur of half elf eten we fruit, en om 12.30 gaan de sluiswachters eten, en draait de sluis niet. Dus eten wij dan ook warm, en bereiden de fietsjes voor voor een tochtje. ’s Middags gaat Hidde vaak na het fietsen slapen, en knutsel ik met Froukje, leer ik haar letters, knopen of lees een boekje. Vanaf 18.00 draaien de sluizen niet meer, dus eten wij brood en soep, en tegen een uur of 20.00 liggen alle kinderen te slapen. Tijd voor een glaasje wijn (mag ook weer, nu ik niet meer zwanger ben, en geen borstvoeding meer geef).
In Toulouse zijn we bijna halverwege en gaat het Canal de Garonne over in het Canal de Midi. We bezoeken Toulouse, dat voor mij erg leuk is om dat dit de stad is die ik met Tilly 20 jaar geleden heb bezocht, omdat zij daar een jaar ging studeren. Af en toe een flard van herkenning. WE doen hier ook onze huiselijke zaken: wassen, water tanken, benzine tanken etc. En varen dan weer door, omdat we uiteindelijk niet heel erg van grote steden houden.
Het Canal du Midi is 300 jaar oud, en de sluizen zijn hier niet rechthoekig maar eivormig. Daarnaast zijn ze grotendeels. Dit geeft een heel ander sfeertje, aangezien er op elke sluis dus een nieuw meneertje of mevrouwtje staat. Sommige sluiswachtershuizen wachten op een nieuwe bestemming. Daar mag je een projectplan voor indienen, en dan kun je bijvoorbeeld een restaurantje beginnen.
Van Toulouse varen we naar Carcassonne, bezoeken daar de middeleeuwse burcht. Hidde vindt het prachtig. De tijd van ridders en jonkvrouwen komt helemaal tot leven. En op de boot houden we ons bezig met het vangen van bladeren met het visnet vanaf de steiger, en het aan elkaar plakken van gevonden stokken, zodat we een hele lange stok krijgen ‘en dan kunnen we God aanraken’. Hidde wil elke kerk/kathedraal binnen en daar worden natuurlijk vragen gesteld over het geheel. Die probeer ik zo goed en kwaad te beantwoorden, en ik heb blijkbaar een keer gezegd dat God heel hoog in de wolken zit. Want ja, waar zit hij anders? Verder weet Hidde inmiddels wat een biechthokje is, en vindt Froukje de glas-in-lood ramen heel mooi. In de kerk van Carcassonne was er zelfs een a-capella kwartet uit Rusland aan het zingen. Erg mooi.
17 sluizen na Toulouse hebben we de sluis Ocean bereikt. Dat is het hoogste punt: 190 meter. Vanaf dat moment schutten we niet meer omhoog, maar omlaag. Sluis 18 heet dan ook, heel toepasselijk: Mediterrane. Het omlaag schutten betekent dat we in een leeglopende bak water zitten in plaats van een volstorende bak water. Dat gaat veel rustiger, minder watergeweld, en geen geklim op sluismuren etc. Je zou denken dat het dus meer opschiet, maar het tegendeel is waar, want de omgeving is mooier, de stadjes pittoresker aan het Canal du Midi, waardoor we meer tijd nemen om daarvan te genieten.
Wel hebben we inmiddels vernomen, dat de sluizen niet meer schutten vanaf 1 november, dus enige haast is geboden;-))
Nog 100 kilometer te gaan en nog 15 sluizen, dus dat redden we wel. Zodra we weer in zout water liggen, hoor je weer van ons.
-
25 Oktober 2016 - 00:03
Angela:
Wat een leuk verslag weer. Het doet me ook veel plezier om te lezen hoe de kindertjes zich vermaken. Fietsen, en kastagnespinnen maken misschien? En heerlijk, met zo'n warm herfstzonnetje erbij! Bijzondere ervaring! -
25 Oktober 2016 - 08:21
Petra:
Wat worden de kinderen groot, als ze al vragen stellen over god en de kerk.
Veel plezier verder. -
25 Oktober 2016 - 09:43
Marion:
Nieuwsgierig dat is het woord. Vandaar dat ik bijna ieder dag even klik om te kijken of er een nieuw verslag is. Zo leer ik buiten Menno, jou en de kinderen ook kennen. Grappig om aan de zijlijn mee te varen.
Succes met alle sluizen die nog komen gaan.
-
25 Oktober 2016 - 12:33
Willem:
Goden zit niet in de wolken. Ze zitten als goden in Frankrijk op een zeilboot. Watergoden. -
25 Oktober 2016 - 13:53
Arnold:
AHOY !!
Klinkt te gek hoor,is misschien ook wat voor de doordouwer !
Leuk om jullie avontuur te volgen,daar ik ook niet iedere keer reageer,maar lees ze wel Hoor !
Blij dat het zo lekker gaat daar en jullie zo genieten,echt heel tof !
Verder gaat het hier z'n gangetje,morgen ga ik weer via broek,monnikendam naar Hoorn.
Daar is van het weekend de Bontekoe race,
Verder ben ik aan het zingen op Dinsdag avond,heel leuk en goed voor m hartje..
Nou, verder veel plezier en genieten,en god zit ook in je hartje is dicterbij en tastbaar ; )
Behouden vaart !
Arnold
-
25 Oktober 2016 - 14:16
Martha:
Hallo lieve schatten,
Een verhaal waardoor wij als vanzelf ook een beetje gaan dromen. En wat heerlijk dat de kinderen zich zo vermaken en dat Froukje al de fles kan geven en Bauke daar zo leuk op reageert. Het maakt wel dat wij jullie ook wel een beetje missen en ernaar uitkijken om jullie weer te kunnen zien. Maar voorlopig blijft het nog genieten in een in herfstkleuren getooid landschap. Prachtig!!! Wordt Hidde al zo wijs dat je dit soort gesprekken met hem kunt voeren. Geweldig. Nou ik hoop dat het niet teveel jakkeren wordt omdat jullie voor 1 november in Cap d'Agde moeten zijn. Succes Martha -
25 Oktober 2016 - 19:02
Jean Jacques FAUBET:
Bonsoir,
Quel plaisir d'avoir de vos nouvelles.je vois que le passage d'écluses se passe bien.
Comme je vous avais dit à Bordeaux le canal ferme l'hiver aussi vivement la méditerranée.
Cordialement.
Jean Jacques. -
26 Oktober 2016 - 21:48
Pake:
dag Menno en Annemiek,
Wat een heerlijk verslag ! Of ik er zelf bij ben als ik het lees. En dat glas in lood in hoge kerken samen met de wolken maken voor de kinderen en jullie zelf een betoverende combinatie met de smalle ovale sluizen. Mooiiiii !
Hier in het nieuwe buurtje aan de Kapel in 't Zand naast het ommuurde oude kerkhof aan de bochtig stromende Roer gaat het leven zacht de kleurige herfst in.
En succes met sluizen !
groet, Ridsert ook van Jolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
