Anker perikelen en afletteren

Zo gezegd, zo gedaan, en de volgende dag dus zo goed als de hele dag gezeild langs de baaien waar de geallieerden hun landingen organiseerden. Dat is vanaf zee met name te zien, doordat bijna elk dorp wel een rot of een muur heeft ter bescherming van de aanvallen vanaf zee. Dat de geallieerden uiteindelijk gewoon tegen de steile kliffen omhoog geklommen zijn, is natuurlijk onvoorstelbaar. Wij merken verder weinig van de geschiedenis en ook niet heel veel van de ingewikkeldheden in het nieuws. Vaak horen we het pas een paar dagen later, en we proberen onze koers gewoon vast te houden.
De zeildag naar St Vaast was heerlijk. De hele dag dachten we dat we ons doel niet zouden halen, planden nieuwe eindbestemming, en dan draaide de wind weer een beetje, ten faveure van ons. Vissen proberen te vangen, en een mooi zonnetje. De hele Baie de Seine gezien, en geëindigd op een ankerplekje bij St. Vaast, waar we tussen twee forten in lagen in de beschutting van het land. Volgende ochtend heeft Menno met het kleine bootje en Froukje en Hidde de stranden verkend, en hebben we 's middags oesters en andere schaaldieren gegeten in de plaatselijke visafslag. De markt met haar kraampjes met crêpes, vis, afgewisseld met fruit en kleding was gezellig. Het was behoorlijk warm, dus fijn dat we geankerd lagen, want dan kan je tenminste gewoon in het water springen naast de boot. Op het moment dat we met ons bootje terug voeren, zagen we een stuk of tien tuimelaars (dolfijnen) rond onze boot spelen. Wat een geluk, en ze bleven een kwartier rond dartelen, dus we hebben enorm genoten. Wat bijzonder! Ik zal proberen een paar foto's up te loaden.
De volgende dag hebben we het forteiland Tahitou bezocht, nadat we eerst natuurlijk zandkastelen gebouwd hadden op het strand, een poging hadden gewaagd om te vissen, en letters geknipt hadden met Froukje. Dat forteiland was vanaf St. Vaast te bereiken met een amfibievoertuig, dus Menno en Hidde hebben zich vergaapt aan de mooie techniek van dat apparaat. Verder waren er mooie bloementuinen, en hebben we wat rond gekuierd.
Nog even over die letters van Froukje. Zij heeft een nieuwe hobby, afletteren. Dat is een door haar bedacht woord voor spellen, dus als ze mij iets wil vragen, hoor ik: m-a-m-a, w-i-l- j-e... etc. Duurt allemaal wat langer, maar het is wel erg grappig.
De laatste dag in St. Vaast was een heerlijke, zeer zonnige dag met veel strand, en je gelooft het niet, wederom dolfijnen! De wind was inmiddels gedraaid, en bracht wat koelte. Maar helaas ook een mening vanaf zee. Gevolg: een super vlakke zee, maar als je in bed lag rolde je continu om. Dit wasje erg, dat we om 24.00 's avonds toch besloten hebben om de haven in te varen. Ach ja, dat was een kleine misschatting: als de wind draait, moet je nadenken of je nog geankerd wil liggen (les1).
Les 2 kwam de volgende dag. Met een perfect windje en 3 knopen stroom mee (we liepen soms wel 9,8 mijl per uur) togen wij naar Cherbourg. Het was inmiddels bijna subtropisch, dus besloten wij niet in de warme bedompte haven te gaan liggen, maar vlak buiten de pieren, zodat we konden zwemmen. Dat leek een erg goed idee. Totdat (zoals voorspeld), de wind aantrok en van richting veranderde. En helaas ons ankeralarm om 04.00 in de nacht afging. Dat betekende dat ons anker aan het krabben was: dat betekent dat het anker langzaam over de grond schuurt, en dus niet op de gewenste plek blijft liggen... Dus, afgelopen nacht, wederom de hele familie wakker om de haven binnen te varen. We waren overigens niet de enigen die wakker waren, want alle ankeraars stonden buiten op de uitkijk om te kijken of alles wel goed ging. Froukje en Hidde waren door het dolle heen: wat een mooie maan! En al die lichtjes! Mogen we tekenen? En dat om 04.00 's nachts :-((
Vandaag Cherbourg per fiets verkend, en onze treinkaartjes gekocht voor de terugreis naar Nederland. Kogel is toch door de kerk: ik ga toch in Nederland bevallen. We vertrekken volgende week dinsdag, en hebben dus dit weekend nog de mogelijkheid om een aller-retourtje naar Aldernay (mooiste kanaaleiland??) te maken, en dan laten we de boot in Cherbourg liggen. We vervolgen ons reisje dan ergens eind augustus weer. Maar nu eerst nog een paar dagen France. Ik ben benieuwd of Aldernay ons weer nieuwe anker-lessen gaat leren... Daar is namelijk geen haven waar je naar binnen kunt vluchten, slechts meerboeien en ankermogelijkheid. Jullie houden de afloop tegoed...